دلم گرفته آسمون                             نمی تونم گریه کنم

شکنجه می شم ازخودم                  نمی تونم شکوه کنم

انگاری کوه غصه ها                   روسینه ی من اومده

آخ داره باورم می شه                        خنده به مانیومده     

دلم گرفته آسمون                            ازخودتم خسته ترم

توروزگاربی کسی                         یه عمره که دربه درم

حتی صدای نفسم                        می گه که توی قفسم

من واسه آتیش زدنت                       یه کوله بارغم بسم

دلم گرفته آسمون                           یه کم منوحوصله کن

منوکه ازاین روزگار...                   یه خورده کمترگله کن

منوبه بازی می گیرن                      عقربه های ساعتم

برگه تقویم می کنه                        لحظه به لحظه لعنتم

آهای زمین یه لحظه تو نفس نکش

نچرخ تاآروم بگیره یه آدم شکسته تن